انواع کم شنوایی و راه های درمان

تعداد زیادی از کسانی که دچار کاهش شنوایی می شوند تصور می کنند که این مشکل غیر قابل بهبود است و بالعکس بعضی از افراد نیز فکر می کنند که این مشکل در هر صورت قابل درمان است و یا با استفاده از سمعک شنوایی آنها قابل برگشت است به همین منظور ما در این متن به طور خلاصه به بررسی انواع کم شنوایی ،علل به وجود آمدن آن ، راه های درمان ، علائم مبتلا شدن به کم شنوایی و … می پردازیم

کم شنوایی انتقالی

هر مشکلی در گوش بیرونی یا میانی که از هدایت صحیح صدا جلوگیری می کند را کم شنوایی انتقالی گویند. با توجه به عوامل اختصاصی بروز مشکل، درمان دارویی یا جراحی راهگشاست. در برخی موارد، کم شنوایی انتقالی می توان موقتی باشد. در کم شنوایی انتقالی حتی می توان از ابزارهای شنوایی نظیر ایمپلنت گوش میانی یا ایمپلنت استخوان انتقالی کمک گرفت. کم شنوایی انتقالی معمولا از ۲۵ تا ۶۵ دسیبل و میزانش ملایم یا متوسط است. این نوع کم شنوایی را می توان با دارو یا عمل جراحی درمان کرد .

کم شنوایی حسی-عصبی

این نوع کم شنوایی ناشی از فقدان یا صدمه به سلول های حسی (سلولهای موئی) در حلزون گوش و به صورت دائمی است. کم شنوایی حسی-عصبی به  کم شنوایی عصبی  نیز شهرت دارد و می تواند ملایم، متوسط​​، شدید یا عمیق باشد. کم شنوایی حسی-عصبی ملایم تا عمیق را می توان به کمک ابزار یا ایمپلنت های گوش میانی درمان کرد. ایمپلنت های حلزون گوش معمولا راهکاری برای کم شنوایی های شدید یا عمیق هستند. برخی افراد تنها در فرکانسهای بالا دارای کم شنوایی حسی-عصبی هستند، که به آنها کم شنوایی جزئی می گویند. در این موارد، تنها سلولهای موئی در پایین حلزون گوش آسیب دیده اند.

در راس یا همان بخش داخلی حلزون گوش، سلول های موئی قرار دارند که مسئول پردازش تن صدای کم فرکانس هستند و هنوز دست نخورده باقی مانده اند. تحریک ترکیبی الکتریکی و صوتی یا EAS به طور اختصاصی برای این موارد توسعه یافته است. شایع ترین نوع کم شنوایی به حساب می آید و با دارو درمان نمی شود اما می توان با استفاده از سمعک تا حد زیادی از افت شنوایی را جبران کرد .

کم شنوایی آمیخته

کم شنوایی آمیخته در واقع از کم شنوایی حسی-عصبی و انتقالی تشکیل شده است.

که از مشکلات موجود در هر دو بخش درونی و بیرونی یا میانی گوش ناشی می شود.

گزینه های درمانی می تواند شامل دارو، جراحی، ابزارهای کمک شنوایی، ایمپلنت گوش میانی یا ایمپلنت استخوان انتقالی باشد.

کم شنوایی عصبی

مشکلی که در نتیجه فقدان یا آسیب به اعصاب شنوایی است موجب کم شنوایی عصبی می شود.

کم شنوایی عصبی معمولا عمیق و دائمی است.

ابزارهای کمک شنوایی و کاشت حلزونی مفید نیستند زیرا عصب قادر به انتقال اطلاعات صوتی به مغز نیست.

در بسیاری از موارد، ایمپلنت ساقه مغز شنوایی (ABI) می تواند گزینه ای درمانی باشد.

کم شنوایی مرکزی

از انواع کم شنوایی است که در اثر آسیب رسیدن به بافت های مغزی به وجود می آید .

این دسته از بیماران نیز برای بهبود شنوایی از سمعک استفاده می کنند.