سه نوع اختلال روانی گفتار ( لکنت) وجود دارد:

لکنت رشدی (که رایج ترین نوع است)

لکنت اکتسابی و

شتابان گویی.

۲. لکنت اکتسابی می تواند به علت آشفتگی عصب شناسی (عصب زاد) یا به وسیله ی آسیب های روانشناسی (روانزاد) به وجود بیایند.

۳. حدود یک درصد از جمعیت دنیا ناروانی گفتار دارند اما ممکن است میزان شیوع در بعضی از فرهنگ هایی که اهمیت کمتری به کلام می دهند اندکی پایین تر باشد.

۴. شروع ناروانی گفتار معمولاً در دوران پیش دبستانی اتفاق می افتد یعنی تقریبا شروع آن با اکتساب مهارت های گفتار، زبان و حرکتی همراه است.

۵. بیشتر از دو سوم همه ی کودکانی که لکنت می کنند قبل از بلوغ با یا بدون درمان دوباره به حالت اول برمی گردند.

۶. در آغاز نسبت پسر به دختر که تشخیص داده می شوند ۲ به ۱ است اما دختر ها بیشتر بهبود می یابند.

در انتهای دبستان این نسبت ۴ به ۱ می شود که تقریباً در تمام طول زندگی باقی می ماند.

۷. یک مورد تنها و منحصر به فرد برای دلیل اینکه لکنت برخواسته از چه چیزی است وجود ندارد اما احتمالا تعدادی از عوامل در افزایش و رشد آن تاثیر دارند.

این عوامل ممکن است پایه های یک عامل چندگانه باشند.

* مراجعه به گفتاردرمان بهترین راه برای بهبود ناروانی گفتار می باشد.

تحقیقات نشان داده است که تعداد زیادی از کودکانی که لکنت می کنند بعد از طی یک دوره درمانی مشخص به طور کامل درمان شده اند.

این در حالی است که در رند بهبود در افراد بزرگسال صد در صد و قطعی نیست.

اما بسیاری از افراد بزرگسال هستند که با فراگیری تکنیک های درمانی به روانی قابل قبولی در گفتار دست یافته اند.