عوامل ناشنوایی کودکان و نوزادان

از عواملی که خطر ایجاد مشکلات شنیداری حسی عصبی در کودکان را افزایش می‌دهد، می توان به موارد زیر اشاره داشت :

**سابقه فامیلی ناشنوایی( عوامل عوامل ژنتیکی، علت ۵۰ درصد ناشنوایی‌های شدید دوران کودکی است )

**نسبت فامیلی والدین ( ازدواج فامیلی )

**مصرف داروهای اتوتوکسیک

**تشنج

**زردی نوزادی منجر به تعویض خون ( ناسازگاری خونی)

**ضربه به سر

**بیماریهایی مثل مننژیت، سرخجه مادرزادی

**وزن بدو تولد کمتر از ۲۵۰۰ گرم

**تروما به مادر در دوران بارداری

**ابتلای مادر به بیماریهایی مثل سرخجه در دوران بارداری

**تماس وی با اشعه ایکس در این دوران و همچنین مشکلات در حین زایمان

مادران باید نسبت به وضعیت شنیداری فرزند خود آگاه باشند و تا قبل از سن یک سالگی کودک متوجه ی علایم اختلال شنیداری در کودک خود شوند تا خدایی نکرده کودک آنها به ناشنوا یی دچار نباشد. یکی از ساده ترین راهکارها دقت به نحوه ی واکنش پذیری کودک به رفتارها و صداهای محیطی است .پایگاه های سنجش شنوایی مراکزی هستند که می توانید کودک خود را برای انجام تست شنیداری به این مراکز ببرید ولی در نظر داشته باشید که میانگین سن تشخیص کمبود شنوایی در ایران سه و نیم سالگی است هرچند که تشخیص ناشنوا یی قبل از ۲ سالگی، کلید موفقیت در درمان و ناتوانی این کودکان است. غربالگری کاری است که در این مراکز در فواصل زمانی مشخص برای کودکان انجام می گردد تا در دوران خردسالی از نظر سنجش شنوایی پیگیری شوند.

تاثیر داروهای اتوتوکسیک بر ناشنوا یی کودکان

برخی از داروهای اتوتوکسیک در درمان بیماری های نوزادان مثل زردی و کم وزنی کاربرد دارند، که خود این بیماریها عامل ناشنوایی کودک هستند ولی در هر صورت این داروها که به عنوان سم گوش شناخته شده اند بر روی سیستم شنیداری کودک تاثیر می گذارد و ابتدا موجب درگیر شدن فرکانس های بالاتر شنوایی می گردد و به مرور به فرکانس های پایینتر سرایت می کند و می تواند ناشنوا یی یا کم شنوایی را ایجاد کند .بنابراین باید اقدامات مربوط به ارزیابی شنوایی قبل از شروع درمان با داروهای اتوتوکسیک برای کودکان انجام شود و سپس طی درمان نیز با فواصل مناسب شنوایی سنجی را انجام داده شود و اگر تغییراتی در سیستم شنیداری کودک پدید آورد حتما مصرف دارو قطع شده و داروهای مناسب تری جایگزین گردد.