بازی درمانی play therapy

بیش از ۲۵ سال است که بازی درمانی و بازی های درمانی در دنیا برای کمک به کودکان برای درک مشکلات آنها و همچنین رشد مهارت‌های شناختی و رفتاری استفاده می شوند.
بازي ابزاري براي ابراز نيازها، احساسات، افکار و روشی برای درمان مشکلات است.

در واقع بازی درمانی کاربرد موقعیت بازی در یک زمینه درمانی است و دو کاربرد اصلی دارد:

۱- تشخیص
۲- درمان

درمانگر از طریق بازی درمانی یک موقعیت بازی را به صورت کلی ایجاد می کند که کودک بتواند ترس و تنش خود را بیرون بریزد، و «خود درونی اش» را نشان بدهد.

بازی درمانگر از موقعیت بازی برای ایجاد ارتباط با کودک استفاده می‌کند و تلاش می‌کند به تخلیه هیجانی او و حل و فصل مشکلات او در زندگی عادی‌اش بپردازد.

با کمک بازی درمانی می توان عملکردهای منفی و ناسالم عاطفی، احساسی و رفتاری کودکان را تشخیص داده و به درمان آنها پرداخت.

کودکان در موقعیت بازی درمانی، احساساتی چون تنفر، ترس، اندوه، عصبانیت، تنهایی، ناامنی، احساس شکست، بی کفایتی و احساس ناخواسته بودن خود را از طریق بازی بیان و به این ترتیب احساس امنیت و ارزشمند بودن می کنند.

از طریق بازی درمانی می توان:

کنترل خشم، کنترل احساسات، هوش هیجانی، خویشتنداری و خود کنترلی، نظم و برنامه ریزی، کار گروهی ، مسئولیت پذیری، سازگاری، توانایی حل مسأله، عزت نفس ، روحیه استتقلال طلبی و سایر مهارت های رفتاری را پرورش داده و تقویت کرد.

همچنین در درمان افسردگی ، اضطراب ، وسواس، نقص توجه‌ بیش فعالی (ADHD)، اختلال سلوک، نافرمانی مقابله‌ای و دیگر مشکلات بالینی کودک کاربرد اساسی دارد.

پژوهش‌ها نشان می دهد،کودکان با روانشناسان بازی درمانگر رابطه ی خوبی برقرار می کنند و در این روش درمانی، بسیاری از مشکلات کودکان قابل حل است.

همچنین طبق پژوهشها، آموزش و درمان هر چه بیشتر در قالب بازی گنجانده شود، مؤثرتر است.

تهیه کننده : پوران پاکزادمنش ، روانشناس بالینی و عضو انجمن روانشناسی بالینی کودک و نوجوان ایران