اختلالهای کمبود توجه

اختلالهای کمبود توجه اختلالاتی هستند که با الگوی پایدار و چشمگیر فقدان توجه و/ یا پرتحرکی و رفتار تکانشی همراه­اند.

شامل دو اختلال “کم­توجهی/ بیش­فعالی” و “کم­توجهی/بیش­فعالی نامعین” است.

اختلال کم ­توجهی/ بیش­فعالی (ADHD):

شامل الگوی پایدار کم­توجهی و/یا بیش­فعالی و رفتار تکانشی است که شدیدتر از حد مورد انتظار با توجه به سن و سطح رشد کودک است.

علایم بالینی باید قبل از ۷ سالگی وجود داشته باشند و معمولاً تا سه سالگی پدیدار می­شوند،

باید حداقل در دو محیط(مثلاً خانه و مدرسه) وجود داشته باشند و عملکرد مناسب اجتماعی، تحصیلی یا غیر درسی کودک را مختل کنند.

نشانه­های اصلی بیماری، بر احساس چگونگی رشد کودک در شرح حال و مشاهده­ی مستقیم وی در موقعیت­هایی که مستلزم توجه و تمرکز هستند، تعیین می­شوند.

نشانه های بالینی بارز عبارتند از: وراجی کردن، درجاماندگی (perseveration)، ورجه ورجه کردن، تداشتن صبر و قرار، پریدن مکرر وسط صحبت، ناتوانی در برنامه­ریزی و تمام کردن تکالیف، حواس­پرتی، فراموشکاری.

این اختلال شایع بوده و معمولاً در سه تا هفت درصد بچه­ های مقطع دبستان دیده می­شود و بین پسران سه تا پنج برابر بیشتر از دختران است.

کم­ توجهی/بیش­فعالی نامعین:

طبقه­ی تشخیصی باقیمانده­ای برای اختلالاتی است که علایم برجسته­ی کم­توجهی یا بیش­فعالی دارند ولی ملاکهای ADHD را ندارند.

نوشته شده توسط: پوران پاکزادمنش (با کمی تلخیص یا توضیح) (برگرفته از دستنامه روانپزشکی بالینی، کاپلان و سادوک، ترجمه دکتر محسن ارجمند، دکتر فرزین رضاعی و کتر نادیا فغانی جدیدی، انتشارات ارجمند، چاپ دوم).

اگر شما شک دارید که کودکتان دارای این اختلال است یا خیر قبل از برچسب زدن به کودکتان به متخصصین مربوطه مراجعه کنید تا بامصاحبه و ارزیابی های صحیح تشخیص درست داده شود. این روند نیازمند یک تیم درمانی است که شامل متخصصین زیر میباشد :

متخصص مغز و اعصاب کودک، روانپزشک اطفال،سیب شناس گفتار وزبان(گفتاردرمانگر)، روانشناس کودک، کاردرمانگر

اختلالهای کمبود توجه/اختلالهای کمبود توجه/اختلالهای کمبود توجه