اختلالات گفتار و زبان در بزرگسالان
اختلالات گفتار و زبان در بزرگسالان
اختلال در تولید صدا
صدای ما وسیله‌ای است برای بیان احساس، فکر و ایده‌ها؛
ازاین‌رو اختلال صوتی (گرفتگی ، زیر و بمی نامناسب و …)می‌تواند برای افرادی مانند معلم‌ها، روحانیون، بازیگران و یا خواننده‌ها که برای زندگی کردن به صدای خود تکیه دارند، بسیار نگران‌کننده باشد.
اولین گام ضروری، مشاوره با یک متخصص گوش، حلق و بینی است.
بعد از آن فرد باید توسط یک آسیب‌شناس گفتار، تحت یک ارزیابی کامل قرار گیرد
تا اطلاعاتی که برای تدوین یک برنامه درمانی منحصر به فرد و قابل اجرا لازم است، فراهم آید.
اختلالات گفتار و زبان در بزرگسالان
اختلال در روانی کلام (لکنت)
لکنت نوعی اختلال گفتار است که مشکلاتی را در برقراری ارتباط با سرعت مناسب و به طور پیوسته و روان ایجاد می نماید.
در واقع لکنت عبارت است از تکرار، کشش و یا قفل شدن غیر ارادی کلمه یا بخشی از کلمه که فرد قصد بیان آن را دارد.
در اینجامعمولا همراه با تلاش برای بیان درست کلمات، تغییراتی نیز در سر گردن به شکل پلک زدن، شکلک در آوردن، لرزش فک، لبها و یا کج کردن سر دیده می شود.
درمان لکنت در تمامی سنین امکان پذیر است.
اما هرچه سن کمتر باشد اثرات منفی که لکنت در فرد ایجاد میکند کمتر میشود.
اختلالات گفتار و زبان در بزرگسالان
اختلال تولید گفتار (بیان ناصحیح حروف)
این اختلال شامل مشکلاتی در تولید صحیح صداهای گفتار است. مثلا فرد نمیتواند صدای( ر) را صحیح تلفظ کند. و بجای آن از صداهای دیگر استفاده میکند یا حذف میکند. (رادیو را ادیو یا لادیو یا یادیو میگویند.
اختلالات گفتار و زبان در بزرگسالان
مشکلات سوادآموزی (اختلالات یادگیری)
بسیاری از افراد بزرگ می‌شوند بدون اینکه خواندن و نوشتن را در سطح مطلوب یاد بگیرند.
اختلال یادگیری به معنی نارسایی در یک یا چند فرایند روانشناختی در زمینه فهمیدن و به کار بردن زبان اعم از کلامی یا نوشتاری است که به صورت نارسایی در زمینه گوش کردن، فکر کردن، صحبت کردن،هجی کردن یا خواندن، نوشتن و حساب کردن بروز میکند.
اختلالات گفتار و زبان در بزرگسالان
اختلال تکلم (دیس آرتری)
دیس آرتری نوعی اختلال تکلم حرکتی است.
پس از سکته مغزی یا هر آسیب دیگری که به مغز وارد میشود؛
ممکن است عضلات دهان، صورت و سیستم تنفسی ضعیف شوند، به آهستگی حرکت کنند و یا حتی اصلاً حرکتی نداشته باشند.
اختلالات گفتار و زبان در بزرگسالان
زبان پریشی (آفازی)
به از دست دادن مهارت‌های زبانی، آفازی میگویند؛
آفازی معمولاً ناشی از سکته مغزی یا دیگر آسیب‌های وارده به مغز است.
آفازی می‌تواند روی موارد زیر تأثیر بگذارد:
صحبت کردن
درک صحبت‌های دیگران
خواندن
نوشتن
درک اعداد و پول
اختلالات گفتار و زبان در بزرگسالان
ارزیابی و مداخله توسط آسیب‌شناس گفتار می‌تواند به بهبود اختلالات گفتاری، زبانی و بلع (اختلال تکلم، زبان پریشی، دیسفاژی) که ناشی از سکته مغزی یا سایر عارضه‌های عصبی هستند، کمک کند.
آسیب‌شناس گفتار برای کمک به بزرگسالان مبتلا به عارضه‌های عصبی مانند سکته مغزی، ضربه مغزی و بیماری پارکینسون، مهارت‌های لازم را دارد. از آنجا که آسیب‌شناس گفتار اثرات اختلالات بلع و مشکلات ارتباطی در انجام فعالیت‌های روزمره زندگی را درک کرده است، می‌تواند حمایت و راهنمایی‌های لازم را به بیمار و خانواده وی ارائه دهد.
اختلال بلع (دیسفاژی)
دیسفاژی اصطلاحی است که به مشکلات مربوط به خوردن و بلع اشاره دارد.
بلع یک فرایند خودکار است که هیچ‌کس به طور طبیعی به آن فکر نمی‌کند مگر آنکه چیزی را به اشتباه بخورد.
اغلب افراد هنگام خوردن غذا یا نوشیدنی ممکن است این تجربه را داشته باشند که خوراکی اشتباها به ریه آن‌ها وارد شده است و باعث سرفه‌شان میشود.
اکثر ما هنگام خوردن یک نوشیدنی خیلی سرد یا خیلی داغ عبور آن از مری و رسیدن آن به معده را احساس کرده‌ایم.
باید توجه داشته باشیم که این موارد طبیعی هستند و نباید به عنوان اختلال بلع تلقی شوند.
با این حال ممکن است برخی افراد در فرایند طبیعی بلع مشکلاتی داشته باشند.
این مشکلات می‌تواند در هرجایی اتفاق بیفتند از لبها گرفته تا معده؛ که با علائم و نشانه‌های متفاوتی خود را نشان می‌دهند.
ممکن است این افراد متوجه شوند که با خوردن هر لقمه از غذا دچار سرفه می‌شوند،
قرص و یا مواد غذایی در گلویشان گیر میکند یا اینکه در جویدن و بلعیدن مشکل دارند.
همچنین ممکن است پس از خوردن و آشامیدن دچار مشکل ریفلاکس معده و یا استفراغ شوند.
ممکن است این حالت در زمان‌های خاصی از روز بیشتر رخ دهد و به یک نوع خاص از مواد غذایی و داروها مربوط شود.
وقتی مواد غذایی و داروها مناسب باشند، ممکن است برای شخص مشکلی پیش نیاید؛
اما وقتی مواد غذایی و داروها مناسب نباشند مشکلات بلع بروز میکند.
گفتار درمان با همکاری نزدیکی که با گروه درمانی (GP) بیمار برقرار میکند، راهبردها و ورزش‌های خاصی را به بیمار توصیه خواهد کرد.
همچنین تغییراتی را در مواد غذایی و نوشیدنی‌های بیمار پیشنهاد خواهد داد؛
این راهبردها و توصیه‌ها می‌تواند باعث بهبود عملکرد بلعیدن شود.
معاینه
گفتار درمان می‌تواند افراد بزرگ‌سال مبتلا به مشکلات گفتار و زبانی را معاینه و درمان کند.
اغلب لازم است بیمار نزد یک پزشک برود تا پزشک برای انجام یک معاینه اولیه او را به یک گفتار درمان ارجاع دهد.
در طول معاینه، گفتار درمان در یک نشست صمیمی با بیمار به سخنان او گوش می‌دهد و ممکن است از بیمار یک آزمون خاص بگیرد تا کمیت خطاهای وی را ثبت کند.
همچنین ممکن است یک تست شفاهی و شنوایی نیز از بیمار به عمل آورد.
در صورتی که گفتار درمان متوجه اختلالی در گفتار یا زبان بیمار شد، گفتاردرمانی را به او توصیه میکند.
درمان
ممکن است برنامه درمانی افراد مبتلا به اختلال گفتاری یا زبانی صداهای خاص، الگوهای صدا یا زبان را موردنظر قرار دهد تا قابلیت فهم کلی بیمار را بهبود بخشد.
برنامه درمانی می‌تواند شامل اثبات صداها یا کلمات صحیح، آموزش دادن به فرد برای تشخیص خطاها و تمرین گفتار و زبان صحیح باشد.
همچنین ممکن است برنامه درمانی روی خواندن و یا نوشتن تمرکز کند یا گزینه‌های غیرکلامی را به بیمار آموزش دهد تا بتواند با دیگران ارتباط برقرار کند.
طرح درمان برای هر بیمار متفاوت و متناسب با نیازهای فردی او است.
آسیب‌شناس گفتار و زبان باید از نزدیک با فرد بیمار و خانواده وی کار کند تا بتواند نکات درمانی را به خانواده بیمار آموزش دهد تا آن‌ها نیز بتوانند در منزل با بیمار کار کنند.
۱ دیدگاه. ارسال دیدگاه جدید
من حدود چهارساله ک مشکل دارم تو صحبت کردنم
وقتی خیلی اروم و در حد پچ پچ کردن صحبت میکنم هیچ ایرادی تو بیان کلمات ندارم ولی وقتی در حد معمول هم صدامو بالا میبرم ،نمیتونم بعضی حروف و کلماتو درست بیان کنم .انگار تو گلوم یچیزی هست ک اذیتم میکنه باعث میشه بزرور صدام دربیاد و همش هم باعث میشه سرفه کنم قبل حرف زدن. ولی چنبار از هنجزم عکس گرفتن گفتن ک حنجرم مشکلی نداره .موقع صحبت کردن به عضلات شکمم هم فشار میاد اصطلاحا میشه گفت زور میزنم موقع حرف زدن .و حرف زدنمم جوریه ک مثلا رادیو رو میگم( رادیع یو)
گلوم میگیره بین کلمه .به هیچ عنوان بدون گرفتگی صدا بلند نمیتونم حرف بزنم .هرچی تن صدام پایین تر باشه این گرفتگی هم کمتره و واقعا یمدته ک اصلا دیگ نمیتونم باصدای بلند حتی یه جمله هم بدون غلط بگم .مثلا کلمه (ر) موقع گفتن میشه( رِع ) چندماهی هست ک موقع صحبت کردن چشمامم هی باز تر و بسته تر میشه .انگار بزور دارم کلماتو بیان میکنم این هم ب نظرم برمیگرده به همون مورد که میگفتم عضلات شکمم و گلوم منقبض میشه و به سختی صدام درمیاد .
عرچی دکتر رفتم گفتن مشکل از هنجرت نیست و مشکلت عصبیع .ولی خب من چطور میتونم این مشکل عصبیم رو برطرف کنم .من تازه ۱۸سالمه و از ۱۴سالگی درگیر این مشکلم و زندگیو خیلی برام سخت کرده .هروز داره بد تر میشه و حس میکنم ک الان صحبت کردن خیلییی برام سخت تر شده تایکسال پیش .واقعا درمان چیه .لطفا کمکم کنید